Έχω πλέον καταλάβει τι φταίει για ότι κακό μας έχει βρει ιστορικά μέχρι τώρα αλλά και για την τύχη που θα εχουμε ως έθνος: εμείς οι Έλληνες, δεν έχουμε κοινό ιστορικό αφήγημα.
Και εξηγώ: μετά τη Βυζαντινή ιστορία, η γενιά η δική μου, δεν διδάχτηκε (μία) ιστορία! Η γενιά μου ήταν στο δημοτικό επι χούντας και στο σπίτι άκουγε άλλα πράγματα από ότι στο σχολείο. Αυτό έγινε κανόνας. Κάτι δηλαδή που πηγάζει από την γενική αμφισβήτηση του κράτους – ως κατοχική αρχή στο παρελθόν – εκφράζεται με δυσπιστία σε ότι εκπορεύεται από αυτό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο σχετικά πρόσφατος εμφύλιος, όπου όποιον ρωτήσεις θα λάβεις μύριες διαφορετικές απόψεις, αλλά και σε ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν σχεδον 100 (!) χρονια πριν, όπως ο περιβόητος “συνωστισμός” του 1922, του βιβλίου της Ρεπούση, που έγινε αφορμή να παραιτηθεί η Γιαννακου Κουτσίκου (!) αλλά και άλλα ιστορικά γεγονότα της επανάστασης του 21 που ειναι ακόμα υπό συζήτηση! (Βλέπε σχετική εκπομπή στο ΣΚΑΙ).
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι κάθε ένας από εμάς πιστεύει οτι μονοπωλεί την αποκλειστική αλήθεια. Και δεν λέω οτι δεν πρεπει να αμφισβητούμε τα πάντα, αλλά κάποια στιγμή πρεπει να καταλήγουμε στην κοινή ιστορική αφήγηση. Πχ. οι Γερμανοί στη συντριπτική πλειοψηφία τους διδάσκονται την ιστορία του Β´ παγκόσμιου πολέμου – που προξένησαν οι ίδιοι – ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και τιμωρούνται ποινικά οι αντηρρησίες του ολοκαυτώματος. Ο πρώτος δικαστής που έχωσε μέσα έναν τέτοιο αντιρρησία, έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Όσο λοιπόν δεν συμφωνούμε σε βασικά γεγονότα, δεν αποδεχόμαστε συλλογικά μία «αλήθεια», μοιάζει αδύνατο να παραδεχτούμε και να μάθουμε από τα λάθη μας. Αυτό προχωρά και ένα βήμα παρακάτω – στην μη αποδοχή λαθών αφού η ιστορία στρεβλώνεται κατά το δοκούν και τα βολικά ψέμματα πχ. για τον κομμουνισμό διεθνώς, γίνονται τρόπος ζωής. Όταν δε περάσουν τόσες γενιές με παραμύθια, είναι πλέον αδύνατο να αποδεχτείς την αλήθεια, όπως αφήσαμε να συμβεί με τη γειτονική σλαβική χώρα που σφετερίζεται την ιστορία μας.
Εμείς είμαστε ακομη στο “five Greeks, six opinions”!
Πορευόμαστε λοιπόν διχασμένοι – ως να έχουμε να μοιράσουμε κάτι – και οι εχθροί μας ή όσοι εποφθαλμιούν κάτι δικό μας, το εκμεταλλεύονται και ενίοτε μας υποδουλώνουν.
Άλλωστε οι Σπαρτιάτες με Περσικό χρήμα έφτιαξαν στόλο…
Ως πότε επιτέλους;!
